ماه عسل
|
رمان «ماه عسل» داستان مرد ۴۰ سالهاي بهنام ژان است كه در راه سفر به ميلان متوجه ميشود كه يك زن فرانسوی در هتل محل اقامتش خودكشی كرده است. او با كنجكاوی در اين ماجرای شوم، درمیيابد كه زن مورد نظر برايش آشنا است. با بازگشت به پاريس، برای شناسايی او تصميم میگيرد زندگیاش را رها كند و در جستوجوی ردپايی از اينگريد و شوهرش به گذشتههای دور برگردد. او ضمن توصيف آشنایی با آنها و اقامتشان در هتلی در جنوب فرانسه، كشف میكند كه آنها برای گذراندن ماه عسل و فرار از جنگ، به آن هتل دوردست پناه برده بودند…
اين رمان نيز مانند ديگر آثار موديانو بر اساس جستوجوی هويت نگاشته شده است. پاتريك موديانو كه از مستعدترين نويسندگان معاصر است، در تمامی آثارش تخصص كاوشگری در گذشتههای دور را اثبات كرده است. موديانو با نثری شيوا، جملاتی كوتاه و در عين حال سرشار از ظرافت و دقتی وصفنشدنی، فضا و مكانهای دوران گذشته، از جمله دوران اشغال پاريس طی جنگ جهانی را بسيار موشكافانه به تصوير میكشد. تم اصلی تقريباً تمام آثار او جستوجو است: جستوجوی هويت از خلال كندوكاو مكانها و فضاهای خاطرهساز قديم و غلبه بر حس بلاتكليفی و خلائی كه وجود قهرمان داستان را انباشته است. «كلمانس بولوک» يكی از نويسندگان فرانسوی دربارهی او میگويد: «به عقيدهی موديانو رماننويس از لحاظ اخلاقی وظيفه دارد رد افرادی را که خودبهخود يا به اجبار نابود شدهاند، ثبت کند.» اين تفحص ريشه در نوجوانی و جوانی نويسنده دارد، زمانی كه پدرش به دلايل سياسي ناچار میشود او و برادر كوچكترش را تنها بگذارد و پس از چندی مادرش نيز از دنيا میرود. او در جايی میگويد: «شوك مرگ او برای من سرنوشتساز بود. جستوجوی دائمی يك چيزِ از دسترفته، كاوش گذشتهی آشفته و تاريك، كودكيِ بهناگاه تمامشده؛ روحيهی آزردهی من بر پايهی اين چيزها شكل گرفت.» آشنايی او با نويسندهای بهنام «ريمون كنو»، پايش را به محافل ادبی و انتشارات «گاليمار» باز كرد و در سال ۱۹۶۷، اولين رمانش را با عنوان «ميدان اتوآل» منتشر كرد كه از قضا موفق به دريافت يك جايزهی ادبی شد. موديانو از آن پس تمام وقتش را با اشتياق بيشتری صرف نوشتن كرد تا بالاخره در نهم اكتبر ۲۰۱۴، به عنوان پانزدهمين نويسندهی فرانسوی، موفق شد در سن ۶۹ سالگی جايزهی نوبل ادبيات را دريافت كند. |
||
|
|